روستای شالان با پیشینه کهن تاریخی

آب و هوای نفس در فصول بهار و تابستان نسبتاً خنک و تو پاییز و زمستان سرد و برفگیر است و فراز روستای شالان از سطح دریا 1070 متر است.رودخان پرآب الوند در قبله روستا جریان دارد.

انجیر، گردو، نارون و هلو از عمده ترین محصولات سردرختی باغات شالان محسوب می شوند. غله و فضا نیز دروازه اندر این دهات کشت می شود. مدخل سرپوش روستای شالان صنایع دستی نیز تداول دارد و گروهی از مردم به ویژه زنان به تولید طرفه العین اشتغال دارند.

 
درکنار مزارع روستای شالان، ارتفاعات سنگ ای دالاهو قرار ناراحت که بلندترین قله لمحه 2250 متر فراز دارد. سراسر این ارتفاعات را جنگل های پرپشت و مراتع سرسبز و خرم فرا ناراحت است. این ارتفاعات تو اکثر مواقع سال از برف پوشیده می شود.

در 4 کیلومتری روستای شالان آبشار قشنگ و ویرانه های قلعه یزدگرد آرامش دارد که قدمت نزاکت مال به دوره ساسانی می رسد. این رد تاریخی مهم درون یکی از بلندترین ارتفاعات قرار ناراحت و اطراف لمحه را حصاری با برج های نیم دایره ای شکل دروازه اندر برگرفته است. این برج ها سر پشه دره فاصل جگرسفید تا شانزده متری یکدیگر قرار دارند.

مردم قصبه در حال فراغت به اجرای بازی های محلی می پردازند که معروف ترین حین ها گرزان است. این بازی 8 شخص بازیکن دارد که بازیکنان دروازه اندر مربعی که بر روی زمین ترسیم می شود قرار می گیرند. سر پشه دره وسط این مربع چاله ای فراغ دارد که چهار گُرز در اندرون چاله هال می دهند. پایان چهار نفر در خط پدافند به حفاظت از گرزها می پردازند و چهار فرد تعداد که سر پشه دره خارج از مربع هستند برای تصرف گرزها به افراد در مربع حمله می کنند. چنانچه موفق به تصرف گرزها شوند به حمله خود با گرز بقیه می دهند و افراد مدافع متعلق ها را از خود گردش می کنند. سایر بازی ها عبارتند از قاوقاوان و توقا. از مهم ترین صنایع دستی و هنری روستای شالان به جاجیم، موج، گیوه و توپ دوزی می توان رمز کنایه کرد. موسیقی مدخل سرپوش میان مردم روستای شالان وش سایر مکان ها نقطه ها کردنشین اهمیت فراوانی دارد و تمتع از شمشال و دف داخل اجرای مراسم مذهبی بسیار متداول است. شمشال نوعی ساز بادی از قبیل فنر است که به نی همسانی و اختلاف دارد، این سامان با نوایی سوزناک و گیرا نواخته می شود. پوشاک مورد استعمال مردان روستای شالان عبارتند از سربند، کلاه، عرق چین، کُوله بال، قبا، سُمخه، شال، سَلته، جافی، جوراب و گیوه و پوشاک زنان این دهات نیز مشتمل سربند، زیرپوش، کلنجه، پیراهن، یل، قبا، روپوش و جافی است. از اشکال غذاهای متداول دیه می توان به شلم تلویح کرد که ترکیبی از عصیر حل انار، حنط نیمکوب، سبزیجات معطر و مغز گردکان است. کولیره نیز نوعی نغن خوراک محلی مرکب از آرد گندم، آتمسفر و بلال است که بر روی ساج کامل رسیده می شود. همچنین قیسی که ترکیبی از نخود، عصیر حل گوجه فرنگی، پیاز و کمی برنج است، یکی دیگر از غذاهای محلی روستای شالان است.